Новае падарожжа “Перасвета”

22 чэрвеня штогод у Беларусі адзначаецца як Дзень памяці і жалобы. У рамках гэтай даты падлеткавы ваенна-патрыятычны клуб “Перасвет”, якім кіруе Цімафей Клімчук, разам з нашым Ваенна-гістарычным музеем імя Удовікава ажыццявілі паход хлопцаў па месцах былых баёў для ушанавання памяці тых, хто загінуў на драгічыншчыне у першыя дні Вялікай Айчыннай вайны.

Так склалася, што з моманту заснавання клуба яго удзельнікі маюць гонар ладзіць штогадовы мітынг на месцы боя, які адбыўся. 25 чэрвеня 1945г. у дзвух кіламетрах на усход ад вёскі Заплессе. Традыцыя захоўваецца, бо кожны раз на змену тым, хто пакінуў клуб прыходзяць маладыя падлеткі, якія прадаўжаюць эстафету пачатую дзесяць год таму назад.

Паход пачаўся 25 чэрвеня ад музея. Пасля кароткага інструктажу і пастаноўкі задачы, группа маладых хлопцаў рушыла у бок аўтастанцыі.

У хуткім часе аўтобус зрабіў прыпынак у Заплессі і далей удзельнікі пахода рушылі пехам.

Урачысты мітынг пачаўся з ускладання вянка да бетоннага жаўнера які з гранатай і зброяй у руках ідзе у апошнюю атаку. Далей быў расказ дырэктара музея Сяргея Граніка пра падзеі, што адбываліся на гэтым месцы 77 год таму назад.

Прыканцы мітынгу слова атрымаў настаяцель Завершанскай царквы айцец Аляксандр, які і справіў жалобную ліцію па загіблых.

Далей удзельнікі пахода пехатой рушылі у бок вёскі Агдэмер. Там на вясковых могілках наведалі вайсковае пахаванне жаўнераў перыяду Першай сусветнай і Грамадзянскай войнаў. Аб тым, што у гэтых мясцінах адбывалася у перыяд з 1914 па 1920гг. распавядаў прысутным дырэктар музея Сяргей Гранік.

Наступным аб’ектам які наведалі падлеткі быў рубеж абароны рускіх жаўнераў які быў створаны тут ва урочышчы “Губа” у жніўні 1915г. Адметна, што парослыя лесам акопы добра захаваліся, што для нашага часу вякая рэдкасць якая павінна мець статус гістарычнага месца.

У гэтым урочышчы падлеткі разбілі свой лагер запалілі вогнішча і пачалі рыхтавацца да начлегу.

З самага ранку Цімафей Клімчук і Максім Родзька правялі з хлопцамі заняткі па асновах турызму і выжыванні у цяжкіх умовах надвор’я.

Вось такі цікавы паход-экспедыцыю для падлеткаў арганізавалі і правялі кіраўнік клубу “Перасвет” Цімафей Клімчук і супрацоўнікі музея Сяргей Гранік і Максім Родзька.

фота Максіма Родзька

Комментарии к статье

К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!

Последние новости

Освобождая Дрогичинщину

212 стрелковая Кричевская орденов Суворова и Кутузова Краснознаменная дивизия в июле 1944 г. прорвала вражескую оборону и стремительно наступала в направлении Иваново-Дрогичин-Кобрин-Брест. Противник отступая, взрывал мосты, повредил центральную дорогу, рассчитывая таким образом задержать стремительное наступление советских войск. Понятно, что это усложняло движение, но остановить бойцов Красной Армии у врага не было никакой возможности.

Каникулы с пользой: Знакомство с историей родного края

Летние каникулы – это не только время для игр и забав, но и отличная возможность расширить кругозор и узнать больше о своей малой родине. Ребята, отдыхающие в детских оздоровительных лагерях, активно использовали эту возможность, посещая «Военно-исторический музей им. Д.К. Удовикова».

От Дрогичина до Берлина

Война…Много о ней можно смотреть фильмов, слушать рассказов, читать статей, но по- настоящему понять и прочувствовать, что такое война, может только тот, кто воевал, кому, как говорят, довелось не однажды смотреть смерти в глаза.

Закозель и каплица Ожешко: исторические сокровища Дрогичинского района глазами велотуристов

Военно-исторический музей им. Д.К. Удовикова, как и многие другие учреждения культуры, активно участвует в мероприятиях в рамках месяца историко-культурного туризма, предлагая тематические экскурсии и выставки, раскрывающие малоизвестные страницы истории.

Аб партызанскім гумары…

Вайна была суровым, трагічным выпрабаваннем для ўсяго народа. І здавалася б, да якіх там жартаў, гумару, анекдотаў, прыпевак, калі ўвесь час побач была смерць, лілася кроў, гінулі людзі, стагналі параненыя...але калі выдавалася рэдкая cвабодная хвілінка, калі сціхалі прылады і наступала зацішша, - пацешная рэпліка, трапная вастрыня або байка гучала зноў.