Я сэрцам табе прысягаю, Айчына!

Наш ваенна-гістарычны музей імя Удовікава працягвае працу па ваенна-патрыятычнаму выхаванню моладзі. Праводзім самі і прымаем удзел у розных мерапрыемствах, якія прымеркаваны да святкавання Дня абаронца Айчыны і Узброеных Сіл РБ.

У гэтым плане вельмі станоўчае значэнне мае тое, што дырэктар музея Сяргей Гранік – былы вайсковец і падпалкоўнік запасу. На працягу лютага ён амаль не здымае вайсковую форму, у якой і сустракаецца з навучэнцамі школ.

На жаль, іншыя афіцэры запасу застаюцца пасіўнымі ў сваёй працы па патрыятычнаму выхаванню моладзі. Становішча павінна быць зменена. Бо наперадзе праца па падрыхтоўцы да святкавання 70-годдзя вызвалення Беларусі і Перамогі ў Вялікай Айчыннай вайне.

19 лютага прайшла сустрэча дырэктара Ваенна-гістарычнага музея Сяргея Граніка з навучэнцамі і настаўнікамі Вулька-Радавецкай базавай школы. На гэтым мерапрыемстве гаворка ішла пра Узброеныя Сілы, патрыятызм і любоў да Радзімы. Сяргей Уладзіміравіч рассказаў пра ваенную Акадэмію нашай рэспублікі і паказаў створаную навуковым супрацоўнікам музея Алегам Ясковічам прэзентацыю пра вайну ў Афганістане.

20 лютага цікавае мерапрыемства прайшло ў Брашэвіцкай СШ. На гэты раз сумесна з кіраўніком ваенна-патрыятычнага моладзевага клубу “Перасвет”, настаўнікам гэтай школы Цімафеем Клімчуком Ваенна-гістарычны музей правёў выставу “Рэчы з музейнага чамаданчыка” і відэа-прэзентацыі пра нашу ваенную Акадэмію і вайну ў Афганістане.

Сяргей Гранік азнаёміў вучняў з тымі аўтэнтычнымі рэчамі, якія захоўваюцца ў фондах музея, у тым ліку і вайсковага прызначэння, а навуковы супрацоўнік Алег Ясковіч паказаў відэа-прэзентацыі.

Затым вучні паўдзельнічалі ў дыскуссіі “Што значыць для мяне слова “патрыятызм”, пазнаёміліся з выставай зброі і змаглі больш падрабязна даведацца пра тыя цікавыя рэчы, якія прывезлі з сабой музейшчыкі.

21 лютага ў гімназіі Драгічына праводзіўся конкурс “А ну-ка, хлопцы!”. У гэтым цікавым мерапрыемстве прыняў удзел і Ваенна-гістарычны музей. Сяргей Гранік быў у складзе журы і рыхтаваў тэставае заданне для праверкі ведаў удзельнікаў.

Удзел у спаборніцтве прынялі 4 каманды ад гарадскіх устаноў адукацыі. Па выніках гульні месцы размеркаваліся наступным чынам:

Першае – СШ № 1
Другое – ліцэй
Трэцяе – гімназія
Чацвёртае – СШ №2

Усе каманды былі адзначаны прызамі і граматамі. Але самым галоўным было тое, што і ўдзельнікі і гледачы атрымалі задавальненне ад таго, што адбывалася.

Комментарии к статье

К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!

Последние новости

Аб партызанскім гумары…

Вайна была суровым, трагічным выпрабаваннем для ўсяго народа. І здавалася б, да якіх там жартаў, гумару, анекдотаў, прыпевак, калі ўвесь час побач была смерць, лілася кроў, гінулі людзі, стагналі параненыя...але калі выдавалася рэдкая cвабодная хвілінка, калі сціхалі прылады і наступала зацішша, - пацешная рэпліка, трапная вастрыня або байка гучала зноў.

Майский калейдоскоп

С целью приобщения к истории родного края для воспитанников старших групп детских садов были проведены экскурсии. Экспозиция помогла понять и увидеть тяжёлое время в годы Великой Отечественной войны, узнать интересные истории об отдельных экспонатах музея. Дети с любопытством рассматривали представленные предметы, задавали вопросы и активно участвовали в беседе. Воспитанники остались в восторге от посещения музея.

Один день из жизни музея

В первой половине дня в рамках районного праздника "Салют, пионерия" сотрудники музея приняли участие с передвижной мини-выставкой «Тайны солдатского вещмешка», которая вызвала большой интерес у юных гостей мероприятия.

НИКТО НЕ ЗАБЫТ, НИЧТО НЕ ЗАБЫТО

9 мая 2025 года прошло республиканское мероприятие "НИКТО НЕ ЗАБЫТ, НИЧТО НЕ ЗАБЫТО". В рамках ежегодной акции музей распахнул свои двери для всех, кто чтит подвиг советского народа.

История одной фотографии: Что рассказывает нам снимок 50-летней давности?

Коллекция «Фотодокументы», хранящаяся в военно-историческом музее им. Д. К. Удовикова, каждый отдельный её экспонат может рассказать очень многое. Держа в руках и рассматривая старые фото появляется желание понять, кто были, отображенные на ней люди, как они жили, что их волновало? Бывает, фотография охотно рассказывает свою захватывающую историю, а иногда приходится поднапрячься, чтобы фото "заговорило".