Сачыненне вучня N (Брашэвіцкая школа)
Гэта сачынене напісана адным з вучняў Брашэвіцкай СШ які жыў з сем’ёй у в. Гумнішчы. Пра гэты бой шмат што стала вядома. Параненым быў у гэтым баі Уладзімір Дружынін – які быў закінуты у тыл ворага радыстам. Ён у складзе группы выконваў заданне разведупраўлення ГШ Чырвонай Арміі. На лячэнне быў адпраўлены самалётам за лінію фронта.
“Вось ужо трыццаць год як адгрымелі апошнія залпы вайны. Але навекі ў памяці людзей застануцца імёны тых, хто аддаў сваё жыццё за нас з вамі. Радасным, шчаслівым жыццём, чыстым, блакітным небам над галовамі – усім гэтым мы абавязаны доблесным воінам –пераможцам.
Многа напісана аб вайне, аб партызанах, аб вялікіх і моцных бітвах. Я таксама хачу рассказаць аб сутычцы партызан з немцамі каля нашай вёскі.
Чыста я чуў ад старэйшых, што летам 1943г. каля нашай вёскі быў бой. І для таго каб больш даведацца аб гэтым я пагутарыў з многімі аднавяскоўцамі. І вось што яны мне расказалі:
“Группа партызан (адны кажуць вярталіся, а другія кажуць што ішлі на заданне) шлі досвіткам каля нашай вёскі. Бачачы, што хутка дзень і каб ненарвацца на немцаў паліцаяў яны рашылі перачакаць дзень у бярэзніку, які знаходзіўся прыкладна у кіламетры ад вёскі. Выбраўшы самае утульнае месца размясціліся дняваць.
Ціха згасаў летні дзень, калі партызан разбудзіў стрэл вартавога, які папярэджваў сяброў аб небяспецы.
Неведалі у той час партызаны, што навёў фашыстаў на іх чалавек які жыў недалёка на хутары. Немцы наступалі паўкругам выцясняючы партызан з бярэзніку на луг. Партызаны адступалі адстрэльваючыся. Два партызаны бачачы, што што ўсім не адарвацца ад карнікаў засталіся з кулямётам прыкрываць адыход таварышоў. Шмат карнікаў загінулі ад трапных стрэлаў кулямётчыкаў. Пад кулямётным агнём немцы заляглі.
Нямецкі афіцэр, які кіраваў боем, падняўся на ўзгорак каб зразумець абстаноўку і прычыну таго, што атака супынілася. Але трапным стралам партызаны яго знішчылі. Адважныя кулямётчыкі шмат немцаў палажылі каля бярэзніка.
Праз кароткі час немцы ачухалісь і адкрылі кулямётны агонь па партызанах. Ворагу удалося знішчыць партызанскіх кулямётчыкаў. Яны ўжо не маглі страляць. Некалькі партызан былі паранены і не маглі рухацца. Астатнія партызаны праз вёску Гумнішчы накіраваліся на Цыбкі і хутка скрыліся ў лесе.
Два параненных партызана схаваліся. Адзін у вёсцы, а другі на хутары, дзе яго потым знайшлі немцы і павезлі у Драгічын. Потым стала вдома што ён па дарозе памёр.
Ноччу за параненнымі вярнулісь партызаны. Яны забралі таго, які застаўся у аднаго з гаспадароў вёскі Гумнішчы і адвезлі у лес. Гэтага байца аставілі пад апекай лесніка Казака Антона. Ён тайком ад родных насіў ежу і лекі параненаму партызану. Рана была вельмі сур’ёзная і партызан праз некалькі дзён памёр. Пахавалі загіблага спачатку у лесе, але пасля вызвалення ад акупантав перезахавалі у Драгічын у сквер дзе месцілася брацкая магіла.
Двух партызан-кулямётчыкаў якія прыкрывалі адыход жыхары вёскі пахавалі на месцы бою. Пасля вайны яны таксама былі перазахаваны у Драгічын.
Здрадніка якога клікалі у вёсцы “цыган”- калі прыйшла Чырвоная Армія арыштавалі і больш яго ніхто не бачыў.
Вось якая гісторыя здарылася ў жніўні 1943г. у ваколіцах нашай вёскі Гумнішчы”.
Рыхтаваў да друку С.В. Гранік.
К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!
Вайна была суровым, трагічным выпрабаваннем для ўсяго народа. І здавалася б, да якіх там жартаў, гумару, анекдотаў, прыпевак, калі ўвесь час побач была смерць, лілася кроў, гінулі людзі, стагналі параненыя...але калі выдавалася рэдкая cвабодная хвілінка, калі сціхалі прылады і наступала зацішша, - пацешная рэпліка, трапная вастрыня або байка гучала зноў. 
С целью приобщения к истории родного края для воспитанников старших групп детских садов были проведены экскурсии. Экспозиция помогла понять и увидеть тяжёлое время в годы Великой Отечественной войны, узнать интересные истории об отдельных экспонатах музея. Дети с любопытством рассматривали представленные предметы, задавали вопросы и активно участвовали в беседе. Воспитанники остались в восторге от посещения музея. 
В первой половине дня в рамках районного праздника "Салют, пионерия" сотрудники музея приняли участие с передвижной мини-выставкой «Тайны солдатского вещмешка», которая вызвала большой интерес у юных гостей мероприятия.
9 мая 2025 года прошло республиканское мероприятие "НИКТО НЕ ЗАБЫТ, НИЧТО НЕ ЗАБЫТО". В рамках ежегодной акции музей распахнул свои двери для всех, кто чтит подвиг советского народа.
Коллекция «Фотодокументы», хранящаяся в военно-историческом музее им. Д. К. Удовикова, каждый отдельный её экспонат может рассказать очень многое. Держа в руках и рассматривая старые фото появляется желание понять, кто были, отображенные на ней люди, как они жили, что их волновало? Бывает, фотография охотно рассказывает свою захватывающую историю, а иногда приходится поднапрячься, чтобы фото "заговорило".
Адрес: г. Дрогичин, ул. Ленина, д. 163, Республика Беларусь, Брестская обл.
Время работы:8:00-13:00, 14:00-18:00, 8.00-13.00, 14.00-17.00 (суббота, воскресенье)
Телефон: (801644) 7 14 22
Цена билета: Для учащихся, военнослужащих и приравненных к ним лицам - 60 коп. Для остальных категорий населения - 80 коп.
Цена экскурсии: Для учащихся, военнослужащих и приравненных к ним лицам - 5 руб. Для остальных категорий населения - 6 руб.
E-mail: dwhm@d-cult.brest.by
Группа музея в vk.com
Группа музея в Facebook
