Сонца ў далонях

Менавіта так можна сказаць пра тыя работы майстра-ўмельца з Драгічына Зою Аляксандраўну Лавіцкую. Гэтая сціплая васьмідзесяцігадовая жанчына па сапраўднаму ў сваёй двухпакаёвай кватэры на трэцім паверсе мае музей народнай творчасці. Кватэру ўпрыгожваюць боль 150 вышытых уручную мастацкіх твораў. Глядзіш на іх і думаеш, ці магчыма такое стварыць з дапамогай іголкі і ніткі? Такога ўзроўню самабытных майстроў можна пералічыць у нашым раёне на пальцах.

Нарадзілася Зоя Аляксандраўна у 1934 г. у шматдзетнай сям’і Аляксандра Кураева ў Зарэчцы. Менавіта так называлася за польскім часам прадмесце мястэчка Драгічын. Ёй добра запомніліся гады ваеннага лехалецця. Яе маці Вольга ў акупаваным Драгічыне засталася з дзецьмі, а бацька таемна пайшоў у партызаны. Хтось з местачкоўцаў данёс ворагам, што Аляксандр Кураеў знік. Маці Зоі выклікалі ў камендатуру на допыт. Праз некаторы час адчапіліся, бо маці даказала ім, што бацьку партызаны забралі, калі ён ездзіў да сваякоў у вёску, і за каналам расстралялі.

Добра памятае Зоя Лавіцкая сваё апаленае вайной дзяцінства і цяжкія пасляваенныя гады. Але нягледзячы на складаны матэрыяльны стан сям’і ёй удалося закончыць Львоўскі сельскагаспадарчы інстытут.

І вось у рамках акцыі “Шляхамі Перамогі” дырэктар Ваенна-гістарычнага музея Сяргей Гранік , выкладчык гісторыі ліцэя Алёна Несцюк і ліцэісты вырашылі наведаць самабытнага майстра-ўмельца Зою Лавіцкую каб навучыцца добраму і вечнаму і патрымаць у руках сонца чалавечай душы – яе вышыўкі.

Павітаўшы гасцей, Зоя Аляксандраўна запрасіла іх у залу. Больш часу ішла гутарка пра тое, як гаспадыні ўдалося стварыць такія шэдэўры і ажывіць з дапамогай нітак і бісера прыгажосць прыроды і чалавечай душы.

Па словах майстра, цяга да вышыўкі ў яе з’явілася, калі яна пайшла на пенсію. За 25 год Зоя Аляксандраўна стварыла некалькі сотняў работ, якія ўражваюць сваёй прыгажосцю і мноствам сюжэтаў. Нечаканым для навучэнцаў было і тое, што гэтая жанчына 16 годаў выкладала ў іх навучальнай установе эканоміку.

Вельмі многа цікавага і карыснага падчас сустрэчы даведаліся вучні ад ветэрана Зоі Лавіцкай. Яна нават расказала моладзі праз якія жудасныя падзеі ёй прыйшлося прайсці падчас акупацыі Драгічына. Тое, што перажыла іх сям’я ў часы вайны, добра захаваліся ў памяці дзяўчынкі.

На развітанне навучэнцы ліцэя дамовіліся, што наступная сустрэча з Зояй Аляксандраўнай адбудзецца ў іх навучальнай установе. Самае галоўнае, па словах выкладчыцы Алёны Несцюк, каб тайны майстэрства вышыўкі не зніклі. І ў гэтым плане ёсць магчымасць набрацца вопыту маладому пакаленню, пакуль жывуць яшчэ тыя, у чыіх далонях сонца, якое ўзыходзіць і азарае чалавечую душу талентам.

Комментарии к статье

К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!

Последние новости

Музейно-педагогические занятия «Они приближали Победу»

В преддверии 80-летия Великой Победы, сотрудники филиала «Военно-исторический музей им. Д. К. Удовикова» провели серию музейно-педагогических занятий для школьников.

Клятве Гиппократа были верны до конца

Медики в годы Великой Отечественной войны самоотверженно боролись за жизнь и здоровье фронтовиков, продолжали трудиться, находясь в партизанских отрядах и соединениях, оказывая помощь партизанам и жителям оккупированных территорий. Медицинские инструменты стали вторым их оружием после винтовки и автомата.

И снова «Полезные каникулы» в музее

Каникулы – это прекрасная возможность провести свободное время, получить позитивный эмоциональный заряд, приобрести теоретические знания в различных областях истории. Особое место в этой работе занимает военно-патриотическое воспитание. Филиал «Военно-исторический музей им. Д. К. Удовикова» подготовил свои интересные предложения для школьников. Все экскурсии по музейным залам и выставкам проводятся с учетом возрастной категории посетителей.

ДЕНЬ ПАМЯТИ СОЖЖЕННЫХ ДЕРЕВЕНЬ (Пепелища войны)

Ежегодно в Беларуси 22 марта отдается дань памяти жертвам Хатынской трагедии, сожженных фашистскими оккупантами и их пособниками в 1943 году. Хатынь стала символ страшной трагедии, которую пережил белорусский народ в годы Великой Отечественной войны. Вместе с Хатынью, наш народ вспоминаем и тысячи других белорусских деревень, зверски уничтоженных в военное лихолетье.

Обсуждая ценности Конституции

15 марта наша страна отмечает День Конституции Республики Беларусь. Это праздник истинных патриотов, всех, кто гордится своей страной, чтит её историю, кто своим трудом и талантом вносит ежедневный вклад в процветание родной Беларуси.