Сонца ў далонях

Менавіта так можна сказаць пра тыя работы майстра-ўмельца з Драгічына Зою Аляксандраўну Лавіцкую. Гэтая сціплая васьмідзесяцігадовая жанчына па сапраўднаму ў сваёй двухпакаёвай кватэры на трэцім паверсе мае музей народнай творчасці. Кватэру ўпрыгожваюць боль 150 вышытых уручную мастацкіх твораў. Глядзіш на іх і думаеш, ці магчыма такое стварыць з дапамогай іголкі і ніткі? Такога ўзроўню самабытных майстроў можна пералічыць у нашым раёне на пальцах.

Нарадзілася Зоя Аляксандраўна у 1934 г. у шматдзетнай сям’і Аляксандра Кураева ў Зарэчцы. Менавіта так называлася за польскім часам прадмесце мястэчка Драгічын. Ёй добра запомніліся гады ваеннага лехалецця. Яе маці Вольга ў акупаваным Драгічыне засталася з дзецьмі, а бацька таемна пайшоў у партызаны. Хтось з местачкоўцаў данёс ворагам, што Аляксандр Кураеў знік. Маці Зоі выклікалі ў камендатуру на допыт. Праз некаторы час адчапіліся, бо маці даказала ім, што бацьку партызаны забралі, калі ён ездзіў да сваякоў у вёску, і за каналам расстралялі.

Добра памятае Зоя Лавіцкая сваё апаленае вайной дзяцінства і цяжкія пасляваенныя гады. Але нягледзячы на складаны матэрыяльны стан сям’і ёй удалося закончыць Львоўскі сельскагаспадарчы інстытут.

І вось у рамках акцыі “Шляхамі Перамогі” дырэктар Ваенна-гістарычнага музея Сяргей Гранік , выкладчык гісторыі ліцэя Алёна Несцюк і ліцэісты вырашылі наведаць самабытнага майстра-ўмельца Зою Лавіцкую каб навучыцца добраму і вечнаму і патрымаць у руках сонца чалавечай душы – яе вышыўкі.

Павітаўшы гасцей, Зоя Аляксандраўна запрасіла іх у залу. Больш часу ішла гутарка пра тое, як гаспадыні ўдалося стварыць такія шэдэўры і ажывіць з дапамогай нітак і бісера прыгажосць прыроды і чалавечай душы.

Па словах майстра, цяга да вышыўкі ў яе з’явілася, калі яна пайшла на пенсію. За 25 год Зоя Аляксандраўна стварыла некалькі сотняў работ, якія ўражваюць сваёй прыгажосцю і мноствам сюжэтаў. Нечаканым для навучэнцаў было і тое, што гэтая жанчына 16 годаў выкладала ў іх навучальнай установе эканоміку.

Вельмі многа цікавага і карыснага падчас сустрэчы даведаліся вучні ад ветэрана Зоі Лавіцкай. Яна нават расказала моладзі праз якія жудасныя падзеі ёй прыйшлося прайсці падчас акупацыі Драгічына. Тое, што перажыла іх сям’я ў часы вайны, добра захаваліся ў памяці дзяўчынкі.

На развітанне навучэнцы ліцэя дамовіліся, што наступная сустрэча з Зояй Аляксандраўнай адбудзецца ў іх навучальнай установе. Самае галоўнае, па словах выкладчыцы Алёны Несцюк, каб тайны майстэрства вышыўкі не зніклі. І ў гэтым плане ёсць магчымасць набрацца вопыту маладому пакаленню, пакуль жывуць яшчэ тыя, у чыіх далонях сонца, якое ўзыходзіць і азарае чалавечую душу талентам.

Комментарии к статье

К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!

Оставить комментарий

Последние новости

Бой за ваколіцай

Гэта сачынене напісана адным з вучняў Брашэвіцкай СШ які жыў з сем’ёй у в. Гумнішчы. Пра гэты бой шмат што стала вядома. Параненым быў у гэтым баі Уладзімір Дружынін – які быў закінуты у тыл ворага радыстам. Ён у складзе группы выконваў заданне разведупраўлення ГШ Чырвонай Арміі. На лячэнне быў адпраўлены самалётам за лінію фронта.

Время вернуться!

В кинотеатре г. Дрогичина «Беларусь» прошла премьера нового фильма белорусских кинематографистов «Время вернуться». Данный фильм относится к категории военно-исторических драм.

Поиск продолжается

Недавно, работая с документами по подразделениям, участвующим в освобождении г. Дрогичина в июле 1944г. мне удалось найти документы, рассказывающие о ходе боевых действий.

Старые пасхальные открытки

Бережно хранить прошлое – это главная задача музея. Наш музей собирает самые разнообразные предметы, которые имеют историческую ценность и могут повествовать о том, как жили люди много лет назад и чем они занимались.

Помним тебя, солдат Василий!

Недавно, в наш Военно-исторический музей им. Д. Удовикова пришёл пенсионер Василий Плешко из д. Сиреневка. Он принёс с собой семейные реликвии: орден Отечественной войны 2-й ст., фотографию молодого человека и справку, выданную командиром войсковой части п/п 11221 о праве на льготы матери солдата - Анастасии Ивановне Плешко .