Сонца ў далонях

Менавіта так можна сказаць пра тыя работы майстра-ўмельца з Драгічына Зою Аляксандраўну Лавіцкую. Гэтая сціплая васьмідзесяцігадовая жанчына па сапраўднаму ў сваёй двухпакаёвай кватэры на трэцім паверсе мае музей народнай творчасці. Кватэру ўпрыгожваюць боль 150 вышытых уручную мастацкіх твораў. Глядзіш на іх і думаеш, ці магчыма такое стварыць з дапамогай іголкі і ніткі? Такога ўзроўню самабытных майстроў можна пералічыць у нашым раёне на пальцах.

Нарадзілася Зоя Аляксандраўна у 1934 г. у шматдзетнай сям’і Аляксандра Кураева ў Зарэчцы. Менавіта так называлася за польскім часам прадмесце мястэчка Драгічын. Ёй добра запомніліся гады ваеннага лехалецця. Яе маці Вольга ў акупаваным Драгічыне засталася з дзецьмі, а бацька таемна пайшоў у партызаны. Хтось з местачкоўцаў данёс ворагам, што Аляксандр Кураеў знік. Маці Зоі выклікалі ў камендатуру на допыт. Праз некаторы час адчапіліся, бо маці даказала ім, што бацьку партызаны забралі, калі ён ездзіў да сваякоў у вёску, і за каналам расстралялі.

Добра памятае Зоя Лавіцкая сваё апаленае вайной дзяцінства і цяжкія пасляваенныя гады. Але нягледзячы на складаны матэрыяльны стан сям’і ёй удалося закончыць Львоўскі сельскагаспадарчы інстытут.

І вось у рамках акцыі “Шляхамі Перамогі” дырэктар Ваенна-гістарычнага музея Сяргей Гранік , выкладчык гісторыі ліцэя Алёна Несцюк і ліцэісты вырашылі наведаць самабытнага майстра-ўмельца Зою Лавіцкую каб навучыцца добраму і вечнаму і патрымаць у руках сонца чалавечай душы – яе вышыўкі.

Павітаўшы гасцей, Зоя Аляксандраўна запрасіла іх у залу. Больш часу ішла гутарка пра тое, як гаспадыні ўдалося стварыць такія шэдэўры і ажывіць з дапамогай нітак і бісера прыгажосць прыроды і чалавечай душы.

Па словах майстра, цяга да вышыўкі ў яе з’явілася, калі яна пайшла на пенсію. За 25 год Зоя Аляксандраўна стварыла некалькі сотняў работ, якія ўражваюць сваёй прыгажосцю і мноствам сюжэтаў. Нечаканым для навучэнцаў было і тое, што гэтая жанчына 16 годаў выкладала ў іх навучальнай установе эканоміку.

Вельмі многа цікавага і карыснага падчас сустрэчы даведаліся вучні ад ветэрана Зоі Лавіцкай. Яна нават расказала моладзі праз якія жудасныя падзеі ёй прыйшлося прайсці падчас акупацыі Драгічына. Тое, што перажыла іх сям’я ў часы вайны, добра захаваліся ў памяці дзяўчынкі.

На развітанне навучэнцы ліцэя дамовіліся, што наступная сустрэча з Зояй Аляксандраўнай адбудзецца ў іх навучальнай установе. Самае галоўнае, па словах выкладчыцы Алёны Несцюк, каб тайны майстэрства вышыўкі не зніклі. І ў гэтым плане ёсць магчымасць набрацца вопыту маладому пакаленню, пакуль жывуць яшчэ тыя, у чыіх далонях сонца, якое ўзыходзіць і азарае чалавечую душу талентам.

Комментарии к статье

К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!

Последние новости

Учитель с отвагой

Вот уже и 80 лет отделяют нас от последних залпов Великой Отечественной войны. В эту осеннюю пору особенно хочется вспомнить учителей – ветеранов войны, которые сменив солдатское обмундирование на гражданскую одежду, вошли в школьные классы. Только в городских школах в то время работали Коньков Иван Ефимович, Баранова Мария Захаровна, Чечко Петр Всеволодович, Есликов Андрей Сафронович, Пицуха Василий Лукъянович, Северинец Александр Федорович, Зайцев Алексей Иванович и многие другие.

Сентябрьские встречи с музеем

В этом году мы отмечаем знаменательную дату – 80 лет с момента окончания Великой Отечественной войны. Это время, когда мы с гордостью вспоминаем о беспримерном мужестве и самоотверженности белорусского народа, который с оружием в руках встал на защиту своей земли. Важно чтить не только подвиги солдат на передовой, но и неоценимый вклад тружеников тыла, чья стойкость и преданность делу помогли приблизить Победу. Мы обязаны быть достойными памяти наших предков, стремиться к новым достижениям и передавать эту священную эстафету будущим поколениям.

диалоговая площадка "Как это было…В сентябре 1939 г."

17 сентября – особенный день для нашей республики, когда мы вспоминаем о единстве народа.Эта дата связана с событиями 1939 года, когда Красная Армия вошла на территорию Западной Беларуси, чтобы защитить ее жителей от надвигающейся угрозы немецкой оккупации.

Навеки вместе. 17 сентября 1939 г.

В сентябре 1939, с началом похода Красной Армии, на территории Дрогичинщины создаются повстанческие отряды для оказания помощи действующей армии. Во главе их стали умудренные годами подпольной борьбы коммунисты. Многие из них отдали свою жизнь за освобождение Родины.

лето в музее

Летние дни – прекрасное время не только для веселья и отдыха, но и для того, чтобы глубже познакомиться с родным краем.Именно поэтому наш Военно-исторический музей имени Д.К. Удовикова с радостью принимал гостей всех возрастов: учащихся, ребят, отдыхающих в оздоровительных лагерях, любознательных студентов и, конечно же, туристов, желающих прикоснуться к истории.