Зімовыя прыгоды юных краязнаўцаў

Добра працуе гурток “Юных краязнаўцаў” Імянінскай сярэдняй школы, якім кіруе настаўніца Наталля Гірш. Так атрымалася, што ўжо шмат гадоў з імянінскімі гурткоўцамі плённа супрацоўнічае дырэктар Ваенна-гістарычнага музея імя Удовікава Сяргей Гранік. За плячыма школьнікаў сотні пройдзеных пешшу кіламетраў і шмат наведаных гістарычных мясцін роднага краю.

У гэты раз на зімовых канікулах Наталля Гірш прапанавала аднадзённы паход па наваколіцах родных Імянін. Хутка маршрут быў распрацаваны і вынесены на абмеркаванне кружкоўцаў. Атрымаўшы згоду, пайшлі.

Пачаўся паход раніцай ад школы з экскурсіі па вёсцы. Сяргей Гранік распавёў кружкоўцам аб гісторыі іх роднай вёскі, паказаў рэшткі знакамітага Тараканскага ўніяцкага манастыра ордэна Базіліянаў. Па словах дырэктара музея, ужо ў 1710 г. тут быў узведзены комплекс каменных манастырскіх будынкаў. Але гісторыя манастыра на шмат даўняя. Апошнім пробашам мясцовага ўніяцкага храма у 30-я гг. мінулага стагоддзя быў Данат Навіцкі. Пры манастыры ўвесь час існавала іконапісная школа, бібліятэка і за Польскім часам школа рольнікаў.

Нажаль, у часы атэізму храм узарвалі, а з келій манахаў зрабілі амбар. На счасце, некаторыя пабудовы і падзямеллі яшчэ існуюць.

Далей, у карчах ля манастыра, Сяргей Гранік паказаў школьнікам велізарныя каменныя жорнавы. Тут калісьці стаяў на ўзвышшы манастырскі млын, ад якога і застаўся велізарны камень.

Далей ужо падарожжа працягвалася па вуліцах вёскі. На адным са скрыжаванняў вуліц у рове ляжала частка былой мемарыяльнай калоны. Па словах мясцовага жыхара, якога запыталі дзеці, гэтую калону ўстанавілі вельмі даўно, яшчэ да з’яўлення манастыра. На гэтай калоне знаходзіўся цудадзейны абраз. І калі хтосьці з мясцовых сялан доўга хварэў, то з калоны бралі кавалачкі цэглы, расціралі ў парашок і давалі піць нямогламу. Па словах старога суразмоўцы, гэта дапамагала, бо ўсё роўна ніякіх лекаў у тутэйшых жыхароў не было.

Далей маршрут экспедыцыі пралягаў па вуліцах Імянін, дзе школьнікі гутарылі з мясцовымі жыхарамі і прасілі людзей распавесці цікавыя гісторыі з мінулага іх любімай вёскі.

У хуткім часе экспедыцыя апынуліся ў вёсачцы з мілагучнай назвай Брадок. Нажаль, мала ўжо тут засталося жыхароў, і тыя ўсе сталага ўзросту. А гадоў пяцьдзясят таму назад тут бурліла жыццё. Зараз жа паўсюль пустуючыя і пакінутыя дамы.

Прайшоўшы Брадок экспедыцыя накіравалась ва ўрочышча “Пагілныкі”, што ў кіламетры на ўсход ад вёскі. Тут калісь знаходзілася тры хутары, недалёка ад якіх ішла старая “Зялёная дарога”. Яна вяла з Тараканскага манастыра на Брашэвічы і Драгічын. Па ёй пры пабудове каменнага манастыра з урочышча “Цыгельня” (былы цагляны завод Пуслоўскіх), што ў лесе недалёка ад в. Белянок, вазілі цэглу.

Зараз на гэтым месцы некалькі кінутых хат, парослых карчамі і бур’яном. Тут і спыніліся кружкоўцы на абед, які гатавалі на вогнішчы.

Самае галоўнае, што юныя краязнаўцы сапраўды ў гэты дзень даведаліся шмат новага і цікавага аб родным краі і адпачылі. У гэты дзень з імі працавалі кіраўнік гуртка Натальля Гірш і дырэктар музея Сяргей Гранік.

Комментарии к статье

К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!

Последние новости

Учитель с отвагой

Вот уже и 80 лет отделяют нас от последних залпов Великой Отечественной войны. В эту осеннюю пору особенно хочется вспомнить учителей – ветеранов войны, которые сменив солдатское обмундирование на гражданскую одежду, вошли в школьные классы. Только в городских школах в то время работали Коньков Иван Ефимович, Баранова Мария Захаровна, Чечко Петр Всеволодович, Есликов Андрей Сафронович, Пицуха Василий Лукъянович, Северинец Александр Федорович, Зайцев Алексей Иванович и многие другие.

Сентябрьские встречи с музеем

В этом году мы отмечаем знаменательную дату – 80 лет с момента окончания Великой Отечественной войны. Это время, когда мы с гордостью вспоминаем о беспримерном мужестве и самоотверженности белорусского народа, который с оружием в руках встал на защиту своей земли. Важно чтить не только подвиги солдат на передовой, но и неоценимый вклад тружеников тыла, чья стойкость и преданность делу помогли приблизить Победу. Мы обязаны быть достойными памяти наших предков, стремиться к новым достижениям и передавать эту священную эстафету будущим поколениям.

диалоговая площадка "Как это было…В сентябре 1939 г."

17 сентября – особенный день для нашей республики, когда мы вспоминаем о единстве народа.Эта дата связана с событиями 1939 года, когда Красная Армия вошла на территорию Западной Беларуси, чтобы защитить ее жителей от надвигающейся угрозы немецкой оккупации.

Навеки вместе. 17 сентября 1939 г.

В сентябре 1939, с началом похода Красной Армии, на территории Дрогичинщины создаются повстанческие отряды для оказания помощи действующей армии. Во главе их стали умудренные годами подпольной борьбы коммунисты. Многие из них отдали свою жизнь за освобождение Родины.

лето в музее

Летние дни – прекрасное время не только для веселья и отдыха, но и для того, чтобы глубже познакомиться с родным краем.Именно поэтому наш Военно-исторический музей имени Д.К. Удовикова с радостью принимал гостей всех возрастов: учащихся, ребят, отдыхающих в оздоровительных лагерях, любознательных студентов и, конечно же, туристов, желающих прикоснуться к истории.