Драгічынскаму раёну несумненна пашанцавала ў тым сэнсе, што ён мае непасрэднае дачыненне да гісторыі Уніяцкай царквы ў Вялікім Княстве Літоўскім, Рэчы Паспалітай і Расійскай Імперыі.
На нашай зямлі ў маёнтку Пярковічы нарадзіўся Кірыла Цярлецкі (…? – май 1607г.), знакаміты беларускі царкоўны і дзяржаўны дзеяч. Займаў шэраг высокіх пасад у праваслаўнай царкве Рэчы Паспалітай. У 1589г. атрымаў ад Канстанцінопальскага патрыярха Іераміі сан патрыяршага экзарха (фармальна намесніка), што было ўпершыню ў ВКЛ і Рэчы Паспалітай.
У 1590 гадах Цярлецкі становіцца адным з ініцыятараў уніі праваслаўнай і каталіцкай царквы, якая была заключана ў 1596г.
Памёр Кірыла Цярлецкі ў Луцку, дзе ў тастаментах і прасіў сябе пахаваць, але з-за маёмаснага канфлікту з Луцкай кафедрай брат епіскапа - Яраш, перавёз яго цела і пахаваў у драўлянай царкве ў Пярковічах (цяпер Драгічынскі р-н). У 1805 годзе мясцовыя землеўласнікі Віславухі замест драўлянай царквы пабудавалі мураваную (цяпер Свята-Успенская), дзе былі прадугледжаны асобныя крыпты для роду Віславухаў і для Цярлецкага. Рэшткі епіскапа захоўваліся ў крыпце да 1970-х гадоў, надмагілле станам на 2018 год знаходзіцца ў Мінску.
Вось надмагілле Кірылы Цярлецкага (1600-х гг.) з в.Пярковічы (Драгічынскага р-на), цяпер захоўваецца ў Мінску.
Штож уяўляла сабой уніяцкая царква на Беларусі (1596-1839гг.)?
Гэта аб’яднанне праваслаўнай царквы на Беларусі і ва Украіне з рымска-каталіцкай царквой. На ўмовах падпарадкавання рымскаму Папе і прыняцця каталіцкай дагматыкі пры захаванні праваслаўнай абраднасці.
Дык вось цэнтрам уніяцтва на тэрыторыі ВКЛ становіцца Тараканскі-манастыр. Фундатарам будаўніцтва гэтага манастыра у 1517г. была Агаф’я Пясачынская. У 18-ст. магнат Ляон Кішка стварае ў Таракані базіліянскі манастыр, побач з якім Гэдэон Дашкевіч, біскуп Пінска-Тураўскі будуе касцёл.
У Тараканскім манастыры на працягу 17-18ст. часцей за ўсё праводзіліся кангрэгацыі ўсяго Базіліянскага ордэна. З 1730г. тут пастаянна размяшчалася рэзідэнцыя генерала літоўскай правінцыі і гэтага ордэна. Пасля паўстання 1831г., калі біскупам літоўскай уніяцкай епархіі стаў ў 1833г. Іосіф Сямашка, пачалося ганенне на ўніятаў і перавод уніяцкіх храмаў ў праваслаўныя. Тараканскі манастыр ў 1836-1846гг. быў месцам ссылкі для уніяцкіх святароў, якія выступалі супраць далучэння да праваслаўя. Пасля забароны уніяцкай царквы, манастыр у Тараканях перастаў быць цэнтрам літоўскай епархіі.
Пад час уніяцтва на тэррыторыі Драгічыншчыны існавалі толькі уніяцкія цэрквы. Шмат якія з іх захаваліся да нашага часу як помнікі архітэктуры драўлянага дойлідства. Аб тых часах напамінаюць у шмат якіх нашых, цяпер ужо праваслаўных храмах культавыя рэчы. Гэта ў першую чаргу іконы, царкоўныя кнігі, дакументы і шмат што іншае. Некаторыя старадаўнія рэчы нашаму музею ўдалось адшукаць і сфатаграфаваць. Але ж іх патрэбна рэстаўрыраваць. Шкада, што на тэррыторыі былога Тараканскага манастыра няма музея, а яго нам так не хапае. Гэта на мой погляд быў бы аб’ект які без сумневу наведвалі б турысты не толькі з Беларусі, але і з-за мяжы.
А цяпер глядзіце на тую спадчыну якая захавалася ад уніятаў.
Уніяцкія абразы захаваліся ў Свята-Успенскай царквы в. Ласінцы (Драгічынскага р-на)
Рэшткі і фота перыяду ІІ Рэчы Паспалітай манастыра Базыльянскага Ордэна в. Таракань (цяпер в. Імянін Драгічынскага р-на), а таксама уніяцкія абразы з царквы в. імянін.
Сяргей Крушына
фото Максім Родзька
К данной статье еще никто не оставил свой комментарий. Ваш комментарий может стать первым!
В преддверии 80-летия Великой Победы, сотрудники филиала «Военно-исторический музей им. Д. К. Удовикова» провели серию музейно-педагогических занятий для школьников. 
Медики в годы Великой Отечественной войны самоотверженно боролись за жизнь и здоровье фронтовиков, продолжали трудиться, находясь в партизанских отрядах и соединениях, оказывая помощь партизанам и жителям оккупированных территорий. Медицинские инструменты стали вторым их оружием после винтовки и автомата. 
Каникулы – это прекрасная возможность провести свободное время, получить позитивный эмоциональный заряд, приобрести теоретические знания в различных областях истории. Особое место в этой работе занимает военно-патриотическое воспитание. Филиал «Военно-исторический музей им. Д. К. Удовикова» подготовил свои интересные предложения для школьников. Все экскурсии по музейным залам и выставкам проводятся с учетом возрастной категории посетителей.
Ежегодно в Беларуси 22 марта отдается дань памяти жертвам Хатынской трагедии, сожженных фашистскими оккупантами и их пособниками в 1943 году. Хатынь стала символ страшной трагедии, которую пережил белорусский народ в годы Великой Отечественной войны. Вместе с Хатынью, наш народ вспоминаем и тысячи других белорусских деревень, зверски уничтоженных в военное лихолетье. 
15 марта наша страна отмечает День Конституции Республики Беларусь. Это праздник истинных патриотов, всех, кто гордится своей страной, чтит её историю, кто своим трудом и талантом вносит ежедневный вклад в процветание родной Беларуси. 
Адрес: г. Дрогичин, ул. Ленина, д. 163, Республика Беларусь, Брестская обл.
Время работы:8:00-13:00, 14:00-18:00, 8.00-13.00, 14.00-17.00 (суббота, воскресенье)
Телефон: (801644) 7 14 22
Цена билета: Для учащихся, военнослужащих и приравненных к ним лицам - 60 коп. Для остальных категорий населения - 80 коп.
Цена экскурсии: Для учащихся, военнослужащих и приравненных к ним лицам - 5 руб. Для остальных категорий населения - 6 руб.
E-mail: dwhm@d-cult.brest.by
Группа музея в vk.com
Группа музея в Facebook
