Па слядах Ніканора Зосіка 
Военно-исторический музей
им. Дмитрия Карповича Удовикова

Па слядах Ніканора Зосіка

Автор: Сяргей Крушына
Дата: 2018-03-17
Просмотров: 3548

2018 год у Беларусі аб’яўлены Годам малой Радзімы. Гэта вельмі добра ў тым плане, што наш Ваенна-гістарычны музей імя Д. Удовікава будзе з яшчэ большым стараннем і натхненнем вывучаць гісторыю роднага краю і збіраць для папаўнення фондаў артэфакты мінулага. І вось днямі дырэктар музея Сяргей Гранік разам з карэспандэнтам брэсцкай абласной газеты “Зара” Наталляй Крывецкай-Гетман вырашылі пабываць на радзіме самабытнага і таленавітага заказельскага мастака Ніканора Зосіка і сабраць як мага больш інфармацыі пра гэтага незвычайнага чалавека.

І вось ранкам ад аўтастанці горада Драгічына госці накіраваліся на аўтобусе ў вёску Заказель. Экспедыцыя пачалася. На пачатку зрабілі прыпынак у цэнтры вёскі і зайшлі ў сельвыканкам, дзе адбылася гутарка з старшынёй сельскага выканкаму Святланай Кузьміч аб тым, што вядома пра самабытнага і таленавітага мастака Ніканора Зосіка, які ўсё жыццё пражыў у вёсцы Гурка. Аказалася, што пра асобу Ніканора (па вясковаму Канора) ведаюць, а вось канкрэтна біяграфічнымі звесткамі яны не валодаюць. Таму і рушылі ўдзельнікі экспедыцыі да былога старшыні сельскага савету, а цяпер і кіраўніка пярвічнай ветэранскай арганізаціі Мікалая Бухты. Мікалай Іванавіч згадзіўся быць гідам і паўдзельнічаць у пошуку спадчыны Ніканора Зосіка. Пашанцавала ўдзельнікам экспедыцыі яшчэ і таму, што супрацоўніца мясцовага сельвыканкамі Ніна Маскалюк згадзілася павазіць удзельнікаў экспедыцыі на сваім аўто.

Спачатку вырашылі праехаць на сельскія могілкі і пабываць на магіле Ніканора. У хуткім часе з дапамогай ветэрана Мікалая Бухты мы знайшлі месца апошняга прытулку нашага самабытнага вясковага мастака.

Далей удзельнікаў экспедыцыі шлях прывёў у вёску Гурка (зараз вул. Партызанская) у хату былой саседкі Ніканора 85-гадовай Веры Карпіевіч. Аказваецца, гаспадыня хаты нас чакала. Цётка Вера расказалала гасцям, якім яна запомніла Канора. Па яе расказу, іх сасед быў ветлівы, вясёлы і вельмі добры чалавек з незвычайным лёсам. Ніканор Лявонцьевіч перажыў Першую сусветную і Грамадзянскую войны, а за польскім часам ён і пачаў маляваць карціны і маляванкі (вешаліся на сцяне ля ложка). Па словах гаспадыні, яго маляванкі былі амаль ва ўсіх хатах вёсак Гурка, Валавель і Сулічава.

Калі пачалася каллектывізацыя ў 1947 г. Ніканор заступіўся за салдатку – удаву, муж якой загінуў на вайне і якая сама выхоўвала шэсць дзяцей. Ён аднаму з кіраўнікоў раёна, які прыехаў на сход у вёску і агітаваў у калгас, сказаў: “Што гэта за такая народная ўлада, якая забірае ў сірат і ўдавы карову? У такі калгас я ніколі не ўступлю”. За гэтыя словы, выказаныя публічна, Ніканор атрымаў дзесяць год лагераў. Пасля смерці Сталіна вярнуўся ў родную вёску, але ў калгас не ўступіў. Жыў тым, што маляваў для вяскоўцаў маляванкі і такім чынам зарабляў. На Гурцы іх па-народнаму называлі “Каноравы маляванкі”.

Пабывалі госці і ў старасты вёскі Закозель Уладзіміра Маслоўскага. Уладзімір Васільевіч усё жыццё працаваў дырэктарам сельскага Дома культуры і добра ведае людзей. Але самае цікавае, што яму ўдалося захаваць некалькі маляванік Ніканора Зосіка. На фоне адной з якіх і сфатаграфаваліся ўдзельнікі экспедыцыі.

На здзіўленне, вельмі мала інфармацыі пра свайго родзіча паведаміў яго сваяк Іван Зосік, у якога нават не захавалася фатакарткі Ніканора Лявонцьевіча.

Крыху больш інфармацыі паведаміла гасцям сваячка Ніканора Тамара Даўгун, якая працуе настаўніцай у Валавельскай сярэдняй школе. Тамара Мікалаеўна не толькі расказала пра свайго самабытнага родзіча, але і паказала даследчую працу вучаніцы яе класа аб жыцці і творчасці Ніканора Зосіка.

Прайшло шмат часу. Памёр і сам Ніканор Лявонцьевіч і яго жонка Ганна Кірылаўна, і няма ўжо на Гурцы хаты Зосікаў, але памяць пра гэтага незвычайнага і таленавітага чалавека засталася ў яго маляванках, якія вісяць да гэтага часу не толькі ў хатах вяскоўцаў, але знаходзяцца ў фондах музея беларускага мастацтва Нацыянальная акадэміі навук і ў Гісторыка-культурным музеі-запаведніку “Заслаўль”.

Дадаткова пра Ніканора Зосіка >>

Комментарии к статье

Студент, 2018-03-17

Да классный был художник! Буду искать себе его картины.

Янка, 2018-03-18

Много картин Зосика просто выбросили из-за того, что в районе нет краеведческого музея или картинной галереи. Никому не было дела до сбора наследия этого самобытного человека

Тутэйшы, 2018-04-05

Наш Зосік! Гэта зорка яшчэ заззяе на небасхіле.

Оставить комментарий

Последние новости

Партизанский отряд им. С.М.Кирова (Брестское партизанское соединение)
Партизанский отряд им. С.М.Кирова (Брестское партизанское соединение), действовал на оккупированной территории Антопольского района Брестской области. Создан в июне 1943 г. из партизан отряда Семена Тимофеевича Шиша. При отряде издавалась газета «Перамога»
Урок в музее
В рамках Соглашения о сотрудничестве между Министерством культуры Республики Беларусь и Министерством образования Республики Беларусь по реализации проекта "Урок в музее", музей им. Д.К.Удовикова предложил педагогам проводить уроки по экспозиции музея при экскурсионном сопровождении научного сотрудника
Навсегда вместе
Ежегодно в сентябре месяце в нашей республике проходят мероприятия посвящённые дню Народного единства (17 сентября). Этот день знаменателен тем, что в 1939г. Красная Армия вступила на территорию Западной Белоруси, для защиты населения перед надвигающейся угрозой немецкой оккупации.
Топкин Иосиф Филиппович
Командир спецотряда №25 разведуправления фронта. Осенью 1942г с группой бойцов заброшен в район Споровских болот. Целью спецотряда было наведение порядка на оккупированной территории и подчинение появившихся партизанских отрядов единому командованию.
Иван Тарасюк – жизнь как факел
Среди тех, кто своей жизнью связан с Дрогичинской землёй видное место занимает судьба идейного активиста коммунистического движения Ивана Тарасюка.


ОБРАТИТЕ ВНИМАНИЕ!
Экскурсии в государственных музеях имеют право проводить только штатные научные сотрудники данных музеев

Военно-исторический музей
им. Д.К. Удовикова

Адрес: г. Дрогичин, ул. Ленина, д. 163, Республика Беларусь, Брестская обл.

Время работы:8:00-13:00, 14:00-18:00, 8.00-13.00, 14.00-17.00 (суббота, воскресенье)

Телефон: (801644) 7 14 22

Цена билета: Для учащихся, военнослужащих и приравненных к ним лицам - 60 коп. Для остальных категорий населения - 80 коп.

Цена экскурсии: Для учащихся, военнослужащих и приравненных к ним лицам - 5 руб. Для остальных категорий населения - 6 руб.

E-mail: dwhm@d-cult.brest.by
Группа музея в vk.com
Группа музея в Facebook

Архив новостей

Полезные ссылки